Ang Talambuhay

 

Ang talambuhay ay kasaysayan ng buhay ng isang tao.  Ito ay tinatawag na awtobayograpiya kung ito ay sariling kasaysayan ng buhay ng  sumulat samantalang bayograpiya naman kapag ibang tao ang sumulat sa kasaysayan ng buhay ng isang tao.

 Ang talambuhay ay naglalaman ng mga totoong impormasyon at karananasan sa buhay ng isang tao.

Maaaring ang talambuhay ay karaniwan na  naglalahad ng buhay ng isang tao mula pagsilang hanggang sa kanyang kamatayan  at nagtataglay ng mga impormasyon tungkol sa kanyang mga kapanganakan, tirahan, pamilya, edukasyon, mga karangalang natamo,  mga naging tungkulin, mga nagawa at iba pang bagay tungkol sa  taong pinapaksa.

Maaari ring ang talambuhay ay Di-Karaniwan kung hindi gaanong binibigyan ng pansin ang mga mahahalagang detalye sa buhay ng tao maliban kung may kaugnayan ito  simula ng paksa. Sa halip, ang pokus dito ay ang mga layunin,  prinsipyo,  paninindigan ng isang tao at kung paano nauugnay ang mga ito sa kanyang tagumpay o kabiguan

Mga Pamahiin sa Hayop

 Ang mga PAMAHIIN ay mga paniniwala ng mga matatanda tungkol sa mga bagay-bagay at mga pangyayaring hindi naman magkaugnay.  Wala itong batayan ngunit nagpasalin-salin na sa ibat ibang henerasyon.  May mga patuloy na nagpapaniwala o sumusunod dito. Ngunit mayroon namang hindi na lalo sa panahong ito. Maituturing pa ring bahagi na ang mga ito ng kultura na marahil patuloy na nagsisilbing gabay para sa mga taong naniniwala rito.  .

Mga Pamahiin sa HAYOP

Ang mga DAGA, kapag minura at pinagsalitaan nang masama, lalo itong mamiminsala ng mga kagamitan gaya ng mga damit, dokumento at iba pa.

Ang BIIK o kahit anong hayop na iniuwi para alagaan ay iligid agad sa poste ng bahay nang pitong ulit para hindi ito umalis.

Ang  MANOK na inahin kapag pumutak sa gabi ay malamang may mamamatay sa lugar.

Ang mga KALAPATI kapag naghiwalay, malamang maghihiwalay din ang bagong kasal na nagpalipad sa mga ito.

Ang BUBUYOG kapag dumapo sa sanggol habang natutulog, magkakaroon ng magandang kapalaran ang bata pagdating ng araw.

Ang PARU-PARO na kulay puti, kapag unang makikita sa isang araw, maghapong magiging suwerte.

Ang TANDANG kapag tumilaok nang nakaharap sa pintuan, may darating na panauhin.g  darating.

Ang PANIKI kapag pumasok na paniki sa loob ng tahananay  nangangahulugang may taong mamamatay.

Ang KUWAGO kapag nakarinig ng huni nito nang hatinggabi, may mamamatay sa lugar.

Ang ASO ay mananahimik na lang at hindi mangangagat kapat naunahan ang pagtahol nito ng pagkagat sa dulo ng dila ng taong dadaan.

Ang KABAYOng puti na alaga ay magbibigay ng suwerte sa mga nag-aalaga rito.

Ang GAGAMBA kapag nahulog sa ulo o mukha ay suwerte.

Ang GAGAMBA kapag pinatay o sinira ang bahay nito ay nagbibigay ng kamalasan.

Ang UWAK kapag narinig malapit sa tahanan ay malamang nagbabadya na may masamang mangyayari sa pamilya.

Ang mga BAKA ay dapat iwasan kapag kumukulog at kumikidlat dahil nakaaakit ang mga ito ng kidlat.

Ang KUWAGO kapag humuni sa katanghalian ay nagbabadya ng masamang mangyayari kaya kapag narinig ito, kontrahin sa pamamagitan ng pagbubuhol ng panyo.

Ang TANDANG na puti kapag inalagaan ay suwerte.

Ang MANOK na dumalaga kapag tumilaok, may dalagang mabubuntis sa bahay kung saan ito nakaharap.

 

 

 

Buod ng FLORANTE AT LAURA

 I. Kay Selya

Inihayag dito ni Balagtas ni kanyang damdamin -  kalungkutan, pangungulila at pag-ibig sa dalagang hindi itinadhana para sa kanya. Inalala niya ang mga masasayang araw noong magkasama pa sila. Inihandog niya ang kanyang akda sa dalaga. Hiniling niyang sana kung mabasa nito ang kanyang awit ay maalala man lang siya. At hiniling din ni Balagtas na ipagdasal siya ni Celia o M.A.R.

 

II. Sa Babasa Nito

            Sa bahaging ito inihayag ni Balagtas ang kanyang mensahe sa babasa ng kanyang akda – (1) pakikinabangan ng gustong umunawa ang kanyang awit, (2) matutuwa ang matalinong babasa nito (3) huwag baguhin ang berso (4) huwag agad hatulan ang kanyang akda dahil lang may nabasang salita na hindi maintindihan, (5) gamitin ang talababa para mas maunawaan ito at (6) ayaw niyang magaya kay Segismundo na pumangit ang akda dahil sa kababago nito.

 

III. Puno ng Salita

Sa isang madilim na gubat ay nakatali sa isang puno ng Higera ang  isang matikas na binata na taga-kaharian ng Albanya. Labis siyang namimighati dahil sa kinahinatnan ng kanyang bayan, sa pagkawala ng kaniyang amang si Duke Briseo at sa kaiisip kay Laura na inakala niyang nagtaksil sa kanya at ipinagpalit siya kay Konde Adolfo.

Sa di-kalayuan, dumating ang isang gererong moro na nananangis din dahil sa kalupitan ng sariling ama na umagaw sa kasintahan nito na si Flerida. 

Naulinigan ng gererong moro ang pagtangis ng lalaking nakagapos kaya tinunton nito ang kinaroroonan ng huli na noon ay wala nang malay-tao at nasa bingit ng kamatayan dahil sa dalawang leon.

Iniligtas ng gererong moro ang lalaki na nagulat nang magkamalay at mapagtanto niyang iniligtas siya ng isang kaaway.

Kinabukasan, bumuti na ang pakiramdam niya at  nagkuwento na siya sa gererong moro.

Nagpakilala siyang si Florante mula sa Kaharian ng Albanya.  Isinalaysay niya ang buong buhay niya - ang kanyang  kapanganakan, pamilya, kabataan, pag-aaral, pag-ibig at hanggang sa pagtatagumpay niya sa mga labanan bilang heneral ng hukbo sa Albanya.

Si Florante ay solong anak nina Duke Briseo at Prinsesa Floresca.

Wala namang gaanong nangyari sa kanyang kamusmusan maliban sa muntik na siyang dagitin ng buwitre habang natutulog noong sanggol pa lamang siya. Iniligtas siya ng pinsan niyang si Menalipo. At sinambilat ng isang arkon ang dyamanteng hiyas sa kanyang dibdib noong bago pa lamang siyang naglalakad at naglalaro sa kanilang salas.

Lumaki siyang nararamdaman ang tunay na pagmamahal mula sa kanyang mga magulang at sa mga taong nakapaligid sa kanya. Mahilig siyang mamasyal sa tabi ng gubat at mamana ng mga hayop.

Nakilala at naunawaan niya na ang anak ay dapat turuan at hindi dapat palakhin sa layaw ng magulang.

Dahil sa pag-ibig ng kanyang mga magulang, ipinadala siya sa Atenas upang mag-aral noong siya’y edad labing isa pa lamang. Naging guro niya si Antenor.  Sa Atenas din niya nakasama si Konde Adolfo na kinilalang matalino at ulirang mag-aaral bago ito naungusan ni Florante sa tagumpay at karangalan bilang mag-aaral.   Nahayag ang katotohanan  na paimbabaw lang ang ipinakita nitong mga kabaitan nang tangkain nitong patayin si Florante sa pagtatanghal nila ng isang trahedya sa isang pagdiriwang sa Atenas. Mabuti na lang nailigtas siya ng matalik niyang kaibigan na si Menandro.

Dahil sa nangyari, pinauwi si Adolfo sa Albanya.

Makalipas ang isang taon, nakatanggap si Florante ng isang liham mula sa ama na naglalahad ng balitang pumanaw na ang kaniyang inang si Prinsesa Floresca. Dalawang buwan pa ang lumipas bago nakauwi si Florante sa Albanya. Pinaalalanan siya ni Antenor na mag-ingat kay Adolfo. Sumama sa kanyang pagbabalik si Menandro.

Halos, kararating pa lang nila sa Albanya, nang dumating ang isang kinatawan ng kaharian ng Krotona na may dala ng mensahe na humihiling ng tulong mula sa Albanya. Kubkob na ng mga kalabang taga-Persya sa pamumuno ni Heneral Osmalic na kanang kamay ni Prinsipe Aladin na  morong gererong hinahangaan ni Florante.

Nagtungo sila sa palasyo kung saan malugod dilang sinalubong at pinatuloy ni Haring Linceo. Itinalaga ng hari si Florante para maging Heneral na mamumuno sa hukbo na tutulong sa Crotona. Bagama’t ayaw pa sana ni Duke Briseo na masabak sa labanan ang kanyang anak, hindi na ito tumutol.

Noon niya unang nakita si Laura na agad bumighani sa kanyang puso.  Bago umalis si Florante at ang kanyang hukbo, muli niyang nasilayan si Laura. Inihayag niya ang kanyang pag-ibig sa dalaga.    Hindi man agad  ito tumugon na iniibig din siya nito, sapat na ang nakita nito nang  paalis na sila papuntang Crotona.

Naging matagumpay ang unang pakikidigma ni Florante. Napatay niya si Heneral Osmalik.  Limang buwan pa silang namalagi sa Crotona.

Pabalik na sila sa Albanya nang matanaw nila na bandila na ng mga Persyano ang nakawagayway sa Albanya. Huminto muna sila sa paanan ng isang bundok upang makiramdam at magmasid nang matanaw nila ang isang pulutong ng mga Moro na may bihag na babaeng nakatalukbong.

Sa naisip na baka si Laura iyon, agad sumugod si Florante.  Hindi nga siya nagkamali.  Si Laura nga. Hinatulan ito ng kamatayan dahil sa pagtanggi at pagsampal nito sa emir.  Nakumpirma ni Florante na iniibig din siya ng Prinsesa.

Mula sa dalaga, nalaman nila ang sinapit ng Albanya.  Agad silang lumusob at muling nabawi ang kaharian.  Pinalaya ni Florante mula sa sa kulungan si Haring Linceo, ang kanyang ama at lahat ng mga kababayan nilang nabihag kasama si Adolfo.

Naging kapansin-pansin ang paninibugho ni Adolfo kay Florante dahil sa papuri ng hari at pagtingin ni Laura sa kanya.

Muling sumabak at nagtagumpay sa labanan si Florante sa pagtatanggol sa Kaharian ng Albanya  laban sa mga sumalakay na taga-Turkiya. 

Umabot sa 17 kaharian ang kaniyang kinalaban at nagtagumpay si Florante.

Ang huli ay ang Etolya kung saan isang araw pa lang matapos ang kanilang pagkapanalo, nakatanggap siya ng sulat mula sa Hari na pinapauwi siya agad sa Albanya. Ipinagkatiwala niya ang kanyang hukbo sa matalik niyang kaibigan at kanang kamay na si Menandro.  Agad siyang bumalik sa Albanya.

Gabi na nang dumating siya sa Albanya. Buong tiwalang pumasok siya sa reyno.  Nang biglang kinubkob siya ng may tatlumpong libong sandatahan. Ni hindi na niya nagawang mabunot pa ang kanyang sandata.Binidbid ng gapos ang kanyang buong katawan at ipiniit sa karsel. Doon ay nalaman niyang pinatay ni Konde Adolfo sina Haring Linceo at ang kanyang amang si Duke Briseo. Nalaman din niyang nangako si Laura na magpapakasal kay Adolfo.

Nabilanggo si Florante nang labingwalong araw bago siya dinala nang gabi sa gubat, iginapos at iniwan para mamatay. Ngunit sa pangalawang araw niya roon,  nagising siyang nasa kandungan ng morong nagligtas sa kanya.  Ang moro na katabi niyang  nakaupo at pinagkuwentuhan niya ng kanyang buhay.

Pagkatapos ng pagsasalaysay ni Florante, nagpakilala ang gererong moro na si Aladin. Napagkasunduan nilang magkasama na lang silang maninirahan sa kagubatang iyon. Magkukuwento rin sana si Aladin tungkol sa buhay nito ngunit naging emosyal ito.  Iginalang ni Florante ang damdamin nito.

Pagkalipas ng may limang buwan, habang naglilibang na nilibot nila ang loob ng gubat,  nagkuwento na si  Aladin tungkol sa buhay nito.

Si Aladin ay anak ni Sultan Ali Adab na umagaw sa kasintahan niyang si Flerida.  Si Aladin ang namuno sa pagsakop sa Albanya ngunit pagkatapos ay umuwi na siya sa Persya.  Ipinakulong siya agad ng kanyang amang Sultan dahil sa kanyang pagbabalik nang wala pa itong utos.  At nang nabalitaan nito na nabawi ni Florante ang Albanya, hinatulan na si Aladin na pupugutan ng ulo.

Ngunit kinagabihan bago ang nakatakdang pugutan ito ng ulo, pinuntahan ito ng isang heneral na nagbalita ng patawad sa kondisyong huwag na itong maabutan ng bukas sa reyno.  Mabigat man sa kalooban nito, sumunod na lang si Aladin.

Umalis itong nangungulila sa pinakaiibig nitong kasintahang si Flerida.

Anim na taon na itong naninirahan sa gubat na iyon

Maya-maya’y may naulinigan silang nag-uusap.

Ayon sa isa, nang malaman nitong pupugutan ng ulo ang iniibig nitong nasa kulungan, nagmakaawa ito sa haring sukaban at nangakong magpapakasal dito kung patatawarin ang anak nito  ngunit kung tatanggi ito, hindi nito mapapatawad.

Nagsakripisyo ito alang-alang sa iniibig nitong kasintahan.  Napaniwala naman nito ang hari. Pinatawad nito ang anak ngunit pinaalis at hindi na pwedeng bumalik.

Inihahanda na ang pag-iisang-dibdib nito at ng hari.

Ngunit isang hatinggabi, dumaan ito sa bintana at tumakas.  Napadpad at nanirahan sa bundok at gubat.  At dumating doon kaya nailigtas nito ang kausap.

Napatigil ang mga ito sa pag-uusap dahil sa biglang pagdating nina  Aladin  at  Florante na agad humangos doon nang mabosesan na ang mga nag-uusap ay ang mga dalagang  iniibig nila - sina Flerida at Laura.

Pakiramdam ng apat, nasa isang paraiso  na sila sa gitna ng malungkot na gubat na iyon.  Walang pagsidlan ang kaligayahang lumukob sa puso ng bawat isa sa kanila.

Maya-maya pa’y nagsalaysay din si Laura.

Hindi nagtagal pagkaalis ni Florante at ng kanyang hukbo, nagkaroon ng hindi maipaliwanag na piping gulo na umabot hanggang palasyo.

Nabigla ang mga ito nang kinubkob na ng mga kalaban ang palasyo. Nagkagulo na sa kaharian at sumisigaw ang mga tao laban kay Haring Linceo na diumano’y nagpanukalang gutumin ang mga ito. Puwersahang inalis sa trono ang hari at pinugutan ng ulo. Pinagpapatay ang lahat ng makitang mababait sa kaharian.  At pakana lahat ito ni Adolfo upang maangkin nito ang trono.

Nagbanta itong papatayin si Laura na papatayin kapag tumanggi sa pag-ibig nito.  Para makaganti kay Adolfo, hindi ipinahalata ng prinsesa ang pagkasuklam nito sa lalaki.  Lihim itong sumulat kay Florante na noon ay nasa Etolia.

Humiling ng limang buwan si Laura bago nito tanggapin ang pag-ibig ni Adolfo.  Pero ang plano ng dalaga ay magpatiwakal kapag hindi dumating si Florante.

Ngunit wala pang isang buwan, nahulog sa patibong ni Adolfo si Florante nang bumalik itong mag-isa. Sa takot ni Adolfo sa binata kapag bumalik na kasama ang hukbo, pinadalhan nito ng sulat na may selyo at pirma ni Haring Linceo para umuwing mag-isa.

Nang nakahanda na ang loob ng dalaga para magpatiwakal, dumating si Menandro at ang hukbo.  Ito ang nakatanggap ng sulat ni Laura. Nang wala nang magawa si Adolfo, tumakas na lang at isinama si Laura sa gubat. Pinagtatangkaan nitong halayin si Prinsesa Laura nang tamaan sa dibdib ng isang sibat at namatay.

Sinabi ni Flerida na narinig nito ang paghingi ni Laura ng saklolo. Nang makita nito ang tangkang panghahalay sa dalaga, agad nitong bininit sa busog ang isang palaso na tumapos sa taksil na si Adolfo.

Di pa natatapos magsalita si Flerida, dumating si Menandro at ang hukbo na naghahanap kay Adolfo.

Nabalot ng katuwaan ang lahat.

Bumalik na sila sa Reyno ng Albanya kung saan nagpabinyag sina Prinsipe Aladin at Flerida.

Ikinasal ang magkakasintahan.

Nang namatay si Sultan Ali-Adab, umuwi sa Persya sina Prinsipe Aladin at Flerida.

Nanumbalik ang kapayapaan sa Reyno dahil sa mahusay na pamamalakad ng Hari at Reyna.

                                                            ***W a k a s***

 

 

 

 

 

 

Antas ng Wika

 Nahahati sa iba’t ibang antas ang wikang ginagamit ng tao batay sa kanyang pagkatao, sa lipunang kanyang ginagalawan, lugar na tinitirhan, panahon, katayuan at okasyong dinadaluhan. Ang dalawa sa antas na ito ay  ang mga sumusunod:

1. Balbal - ito tinatawag “slang” sa Ingles na sa

   Pilipinas ay “salitang kalye” na nagkaka-

    roon ng sariling codes at wikang itinuturing

    na may mababang antas. Sinasabing nabubuo

    ito sa kagustuhan ng isang partikular na grupo

     na nagkakaroon ng sariling pagkakakilanlan.

    Halimbawa:   lespu (pulis)        erpat  (ama)       

                        datung (pera)     Pinoy (Pilipino)

 Pangungusap:  Lespu ang kanyang erpat. 

        Maraming datung si ermat dahil 

            magaling siyang mag-ipon.

 

2. Kolokyal - ito ang mga pang-araw-araw na 

   salita na maaring may kaunting kagaspangan 

   o maari rin itong refinado ayon sa kung sino 

   ang nagsasalita. Ang mga ganitong salita ay

   maaaring pagpapaikli ng mga salita upang

   mapabilis ang daloy ng komunikasyon.

     Halimbawa: Nasan,   pa`no, sa ’kin, 

                          kelan,  meron

     Pangungusap:  Pa’no ka makatatapos ng 

            mga gawain sa modyul kung puro ka ML?

            Meron ka bang baon?

3. Lalawiganin -  kabilang sa antas na ito ang 

      mga  salitang katutubo o ginagamit sa 

      partikular na lugar o lalawigan at karaniwan

      na ring  nakikilala sa kakaibang tono

      o punto.

     Mga halimbawa : aldaw (araw)  balay (bahay)

                          Papanaw ka na?  (Aalis ka na?)

                        Nainom ka na?   (Uminom ka na?)

4. Teknikal – ito ay uri ng daluyan ng

        komunikasyon na kabilang sa mga kalakal,

        propesyon o tiyak na mga lugar ng kaalaman 

        ng tao gaya ng agham matematika, musika, 

        electronics at iba pa.

 Mga halimbawa: gravitational force, square root,

         octave, inductance

5.  Pambansa – ito ay “lingua franca” o madalas 

        gamitin dahil nauunawaan ng buong bansa 

       at ginagamit din sa mga aklat, babasahin 

       at sirkulasyong  pangmadla maging sa 

      paaralan at sa pamahalaan

Mga Halimbawa: pamilya     tahanan    malaya    

6.. Pampanitikan – ito ay  ang antas na may 

         pinakamayamang uri. Madalas ito ay 

         ginagamitan ng mga salitang may iba 

        pang kahulugan gaya ng idyoma, eskima,  

        tayutay at iba't ibang tono, tema at punto.

 Mga Halimbawa:   kahati sa buhay   

          ilaw ng tahanan      bunga ng pag-ibig 

Mga Bahagi ng Pahayagan

 

1. Mukha ng Pahayagan – dito nakalagay ang pinakamahalagang pangunahing balita.

2. Pahina ng Opinyon     – dito nakalagay ang mga personal na opinyon ng mga 

                                            manunulat batay sa mga laganap na isyu.

3. Pahina ng Editoryal o Pangulong Tudling  - dito mababasa ang mga opinyon, kuru-kuro at

                                           pananaw ng patnugot hinggil sa isang napapanahong isyu.                                                                                                                                                                                                                   

4. Pahina ng Tanging Lathalain       -  dito mababasa ang mga kawili-wiling artikulo tungkol sa

                                           isang partikular na tao o grupo ng tao, lugar, bagay o pangyayari.

5. Pahina ng Klasipikadong Anunsyo – dito nakalagay ang mga patalastas tungkol sa iba’t-

                                            ibang mga bagay, produkto o serbisyo.

6. Panlibangang Pahina  – dito nakalagay ang mga paboritong komiks o mga puzzle

               katulad ng Sudoku at crossword. Mababasa rin dito ang mga

               artikulo tungkol sa mga artista at pelikula.

7. Pangkalakalang Pahina - dito mababasa ang mga artikulo tungkol sa pagnenegosyo at

               ekonomiya 

 8. Pahina ng Agham at Teknolohiya – dito mababasa ang mga artikulo na may kaugnayan                                                  sa  siyensiya,at teknolohiya

 9. Pahina ng Palakasan/Isports - dito matutunghayan ang mga artikulo  na may kinala                                                         sa mga liga o  iba’t ibang laro

 

 

Replektibong Sanaysay Tungkol sa Ponolohikal na Varayti ng Wika

 

- Joy Ollero

 

 

May pagkakataong napuri ako ngunit mas maraming beses na na-bully ako dahil sa pagbigkas ng mga salita sa Filipino at English na kalauna’y nalaman kong dahil pala sa Ponolohikal na Varayti ng Wika.

 

Ipinanganak ako at namuhay sa probinsya nang halos tatlong dekada. Kung tutuusin, Ilocano ang unang kong wika ngunit parang simula’t sapul, ginagamit ko na rin ang Filipino.  Sinanay kasi akong magsalita ng Tagalog.

 

Kaya naman, minsan, napupuri ako ng ilang matatanda sa probinsya dahil mahusay daw akong mag-Tagalog at hindi halata na hindi ako lumaki sa Maynila.  Ngunit pagdating naman sa Kamaynilaan, malimit na napapansin ang matigas na pagbigkas ko raw ng mga salita. Lumalabas daw ang pagka-Ilocano ko.

 

Minsan, pinuproblema ko ito. Bakit kasi?

 

Ayon sa isang pagtalakay sa klase, ang Ponolohikal na varayti ay ukol sa ponema na yunit ng tunog ng ating wika na nagpapaiba rin sa kahulugan nito. Nagiging salik sa pagkakaroon ng varayti ng wika ang Ponolohiya dahil sa iba’t ibang paraan ng pagbigkas ng tunog ng mga taong kabilang naman sa iba’t ibang kultura.

 

Sa madaling salita, ang ponolohikal na varayti ng wika ay ukol sa mga salita o ekspresyon na parehas ang kahulugan ngunit magkaiba ang tunog at bigkas ng mga salita (dialectal accent).

 

Batay na lang sa salitang “ponolohiya” na kumbinasyon ng mga salitang “pono” na “phone” sa Ingles ay nangangahulugan “tunog” at “lohiya” na ang ibig sabihin naman ay pag-aaral ng mga tunog. At ang “ponolohikal na varayti ng wika” ay isa sa tatlong salik ng pagkakaroon ng pagkakaiba sa tawag o kahulugan ng mga salita.

 

Pinakakaraniwang halimbawa ng ponolohikal na varayti ang pagkakapalitan ng bigkas sa /e/ at /i/ gayundin sa /o/ at /u/.

 

Ngunit sa palagay ko, isa pang dahilan ng pagkakapalitan ng bigkas /e/ at /i/ o ng /o/ at /u/ ay medyo nakasanayan din ito ng dila ng mga Pilipino palihasa’y noong unang panahon, sa Baybayin, tatlo lang naman ang patinig - a, e/i at o/u.

 

Kaya siguro partikular ang pagkakamali ko lalo na sa mga pangalan ng tao katulad ng “Amelia” na nagiging “Amilia”, “Celia” na nagiging “Cilia” at “Emilio” na nagiging “Imilio” kundi man “Emelio”.  Ang isa pa sa mga salitang malimit na napagpapalit ko ang ay “peso” at “piso”.

 

Marahil nga, maaari itong iugnay sa Ponolohikal na varayti ng wika. Ngunit sa kung paano, hindi ko pa ganap na maipaliwanag. Siguro nga, sadyang “dialectal accent” ang problema.  O baka nga minsan, sadyang may kakaiba lang sa dila ko.

 

Sa susunod na may mam-bully sa akin, sasabihin ko na lang na “Ponolohikal na varayti ng wika ang gamit ko.  Magsaliksik ka nang malaman mo.” J