ANG INAKAY NA MATIGAS ANG ULO

            Ang ulilang pugad ay galaw nang galaw dahil sa isang inakay doon na gustong lumipad. Nang dumating ang inang ibon,  may dala itong pagkain.

"Ayoko ng pagkain! Ang gusto ko ay makalipad!"pagmamaktol ng inakay.

"Aba,anak! Wala ka pang pakpak! Mura pa ang iyong bagwis kaya huwag kang pangahas,"payo ng ina.

"Inip na inip na ako! Gusto kong tumulad sa ibang ibong nasa himpapawid na!"  sabi ng inakay na matigas ang ulo.
              "Huwag kang mainggit. Maghintay ka ng tamang panahon. Pagsapit ng araw ay
makakalipad ka rin."

Noon niya nagunita ang pangaral ng kanyang ina.

             Muling umalis ang ina para maghanap ng pagkain. Ang matinding inggit ng
batang ibon ay muling umiral nang makakita ng mga ibong lumilipad. Nangahas
siyang lumipad sa paniniwalang sapat na ang lakas ng kanyang mga
pakpak. Tumingala siya at may kasiyahang lumundag sa himpapawid.
     Sa halip makalipad,ang pangahas na inakay ay lumagpak sa lupa.Nabali ang
mura pa niyang pakpak.

"Maghintay ka ng tamang panahon at maliit pa ang iyong mga pakpak."

GINTONG ARAL

: Dapat sumunod ang anak sa payo ng magulang. Walang magulang na ibig
mapahamak ang kanyang anak.