Ang Asong Magnanakaw

     May isang asong nagnakaw ng piniritong manok. Habang pinagpapasasaan niya ito, may munting butong bumara sa kanyang lalamunan. Hindi niya alam kung paano iyon aalisin. Sa tindi ng paghihirap ay napatahol siya nang sobrang lakas.

     Tumakbo siya kung saan-saan upang maghanap ng mag-aalis ng bikig. Nagmakaawa siya sa paghingi ng tulong dahil hirap na hirap na siya.

      Tumihaya na ang aso at ibinuka ang kanyang bibig. Isang pusa ang pinakiusapan niyang tanggalin ang bikig sa lalamunan.

        "Kung maalis mo ang bikig ko ay gagantimpalaan kita.”

ANG INAKAY NA MATIGAS ANG ULO

            Ang ulilang pugad ay galaw nang galaw dahil sa isang inakay doon na gustong lumipad. Nang dumating ang inang ibon,  may dala itong pagkain.

"Ayoko ng pagkain! Ang gusto ko ay makalipad!"pagmamaktol ng inakay.

"Aba,anak! Wala ka pang pakpak! Mura pa ang iyong bagwis kaya huwag kang pangahas,"payo ng ina.

"Inip na inip na ako! Gusto kong tumulad sa ibang ibong nasa himpapawid na!"  sabi ng inakay na matigas ang ulo.
              "Huwag kang mainggit. Maghintay ka ng tamang panahon. Pagsapit ng araw ay
makakalipad ka rin."

Noon niya nagunita ang pangaral ng kanyang ina.

Ang Bagtok na Taga-bundok at ang Bagtok na Taga-siyudad

Mag-amigo sina Bagtok na taga-bundok at Bagtok na taga-siyudad.  Usa na adlaw, bidu aw ni Bagtok na taga-bundok sa ilang pinuy anan niya. Iyang gilaag si Bagtok na taga-siyudad sa maayong tanawon tanamanan ng pangisdaan sa Bundok. Na lipay sila.

Human nilang mituyok naghukad si Bagtok na taga-bundok ilang gisawa ang humay ug mais na tinigom niya. Human nilag kaon gistorya ni Bagtok na taga-siyudad ag ug pagkaon didto.