Epiko ng Ifugao: Ullalim

            Ang kwento ay nagsimula sa nakatakdang kasal nina Ya-u at Dulaw nang makapulot ng  nganga o ua (na tawag  ng taga Kalinga). Ang magkasintahan ay naanyayahan sa isang pistahan sa Madogyaya. Nang sila ay nasa Madogyaya,  naakit ang pansin ni Dulliyaw si Dulaw hanggang si Dulaw ay magkagusto sa kanya. Sa pagplano na ligawan ni Dulaw si Dulliyaw ay naisip nitong painumin ng alak si Ya-u hanggang sa malasing. Habang si Ya-u ay natutuog sa ibang bahay ay saka niligawan ni Dulaw si Dulliyaw. Pinakain nito ang babae ng nganga at sinabi niya sa babae na sa pamamagitan ng pagtanggap niya ng nganga ang ibig sabihin ay tinanggap na niya ang pag-ibig na kanyang iniaalay.  Bago siya umalis ay sinabi niya sa babae na siya ay babalik kinabukasan.  Naiwan na nag-iisip ang dalaga.

           Kinabukasan sa kalagitnaan ng gabi ay dumating si Dulaw sa bahay nina Dulliyaw. Habang sila’y kumakain ng nganga, sinabi nito sa babae na siya ay nagpunta roon upang isama nang umuwi ang dalaga sa kanilang bahay.  Nagulat si Dulliyaw sa winika ng lalaki. Iyon lamang at nagkagulo na ang mga tao sa nayon. Sa pagtakas nila ay nakasalubong sila ng isang lalaki na may dala-dalang palakol at balak silang patayin. Bago sila maabutan ng lalaki ay nakaakyat na si Dulaw sa isang puno upang umakas. Samantala,wala namang nangahas na siya ay lusubin kaya naipasiya ni Ya-u na tawagin ang mga sundalong Espanyol ng Sakbawan. 

            At noon nga, si Guwela na kumander ng Garison ay umakat sa kaitasan ng Kalinga na kasama ang mga sundalo. Iniutos niya na dakpin si Dulaw na noon ay nakaupo pa rin sa puno. Napag-alaman niya na marami ang tutol sa ginawa niya kaya wala na siyang lakas na lumaban nang siya ay lagyan ng posas.  Sa utos pa rin ni Guwela, siya ay dinakip at nakulong sa Sakbawan.

            Makalipas ang tatlong taon na pagkakabilanggo, naging payat na siya. Humingi si Dulliyaw ng nganga kay Dulaw.  Kinuha  ni Dulaw ang  huling nganga sa bahay at ito’y pinagpira-piraso.  Bago niya ito maibigay kay Dulliyaw bigla na lamang itong nawala.

            Samantala,  sa pook ng Magobya, naliligo si Duranaw.  Sa paliligo niya sa ilog ay nakapulot siya ng nganga.  Kinain niya ito nang walang alinlangan.

            Matapos nguyain ang nganga ay bigla na lamang itong nagbuntis hanggang sa siya ay magsilang ng isang malusog na lalaki at pinangalanan  niya itong Banna.  Tatlong taon ang lumipas.  Si Banna ay mahilig makipaglaro sa mga Agta, subali’t siya’y madalas na tinutukso ng kanyang mga kalaro.  Sinasabi na kung siya raw ang tunay na Banna, ang ibig sabihin ay siya ang anak ni Dulaw na nakulong sa Sakbawan. Sinumbong niya ito sa kanyang  ina ngunit pinabulaanan ito ng kanyang ina.

Sa isang iglap, si Banna ay naging malakas at naghangad ng paghihiganti.  Isang mahiwagang pangyayari  ang nagdala kay Banna pati ng kanyang mga kasama sa Sakbawan. At doon ay kanyang pinatay si Dulliyaw. Sinabi ng isang kasama ni Banna ay Dulaw na si Banna ay kanyang anak. Iyon lang at sila ay dali -dalingsumakay sa isang Bangka at  sa isang iglap ay nakarating sila sa pook ng Magobya.  

Mula noon ay nauso na ang kasalan sa kanilang pook.