Dokumentaryong Pampelikula

Unang nakilala bilang pinilakang tabing at sine ang pelikula na isang likhang-sining at bahagi ng industriya ng libangan.

Tula ng pagbasa ng mga aklat at ibang babasahin, maaaring maghatid ng mga kaalaman ang pelikula sa  pamamagitan ng gumagalaw na mga imahe at naririnig na mga tunog na bunga ng makabagong teknolohiya. Dahil sa panonood ng mga pelikula,  higit na nagkakaroon ng kabatiran sa kapaligiran, nailalantad ang katotohanan at realidad upang makabuo ng kuwento mula sa imaheng nilapatan ng tunog at musika.

At sa pamamagitan ng pagbuo

 ng mga dokumentaryong pampelikula, naipapamulat sa mga kaisipan at makadaragdag ng kabatiran upang maantig ang kamalayang panlipunan at mabago ang pamumuhay  ng mga manonood. Kaya naman, masasabing isang ekspresyong biswal na nagpapakita ng katotohanan ang  dokumentaryong pampelikula.

Sa pamamagitan nito, nakukuhanan at naipapakita sa mga manonood ang iba’t ibang totoong eksena, aktuwal na tanawin na parang sa travelogue. Nagkakaroon ang tagalikha ng pelikula ng  o film maker ng pag-uugnay ng mga pangyayariat ang pinapaksa ng dokumentaryo  na ang bunga’y pagiging mabisa at makabuluhan nito bilang bahagi ng kulturang popular at panitikang popular ng mga Pilipino.